رابطه ویژگی های شخصیتی(درون گرایی-برون گرایی) و اضطراب امتحان با خود-کارآمدی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی(درون گرایی-برون گرایی) و اضطراب امتحان با خودکارآمدی بود. این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تعداد 257 نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی منطقه هشت تهران با روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب امتحان ساراسون، خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس، ویژگی های شخصیت( درون گرایی-برون گرایی) یونگ استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره جهت بررسی میزان رابطه و پیش بینی پذیری متغیرها استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین ویژگی شخصیتی برون گرایی با خود کارآمدی رابطه معنا داری به صورت منفی و معکوس وجود داشت. بین اضطراب امتحان با خود کار آمدی رابطه معنا داری به صورت مثبت و مستقیم وجود داشت. بین ویژگی شخصیتی برون گرایی با اضطراب امتحان رابطه معنا داری به صورت منفی و معکوس وجود داشت. بین ویژگی شخصیتی درون گرایی با اضطراب امتحان رابطه معنا داری به صورت مثبت و مستقیم وجود داشت. مولفه های شخصیتی درو گرایی و برون گرایی و خود کارآمدی قادر به تبیین بخشی از واریانس اضطراب امتحان بودند. بنابراین درون گرایی-برون گرایی و اضطراب امتحان نقش مهمی در میزان خودکارآمدی دارد. واژگان کلیدی: خودکارآمدی، درونگرایی، برون گرایی، اضطراب امتحان.